Perfect moments

Don’t wait for the perfect moment, take the moment and make it perfect.

MIJN TIJD IN SURINAME --> Bioscoop, Karaoke, Openbaar vervoer, WK, Salsa, Kaarten, Kerk, Waterkant

Suriname en bioscoop. Het enige wat ik erover kan zeggen is goedkoop, veel hardop lachen en heel koud. Afgelopen dinsdag was het zover, we gingen eerst winkelen bij de hermitage mall. Op weg naar een nieuwe bikini en ook nog gevonden. Yess duurde wel lang, maar ik heb hem.
Daarna gingen we naar de bios. Ons entree kaartje kostte €2,10 en onze kids combo (popcorn, M&M’s & drinken) was €2,60.
Manou dit zou voor ons geweldig zijn, veel eten weinig geld!
We hadden de film a million ways to die in the west gekozen. We kwamen binnen en de bios stroomde langzaam vol. Je kunt de bios vergelijken met de foroxity in Nederland. Heel netjes.
De film begon en het was echt heel koud. Gelukkig wisten we dit van te voren, waardoor we voorbereid waren.
We zaten dus met lange broek, dik vest en muts in de bios. Dit is geen grap of leugen!!!
Tijdens de film waren er heel veel lach momenten en alle Surinamers staken dit ook niet onder stoelen of banken. Alle mensen lachten heel hard. Erg grappig dit.
Ik heb genoten van de kou, de kidscombo en het gelach van de mensen om mee heen.

Woensdag was het zumba tijd. Dit keer was het een beetje dans en veel billen shake tijd. Nou nee niet voor me weggelegd. Vooral niet met drie Surinamers voor me, die de billen shaken of hun leven ervan afhangt. Dit lesje was niet zo leuk als normaal.
Maar de rest van de avond heeft het goed gemaakt. We zijn naar de karaokebar geweest. We hadden hier met de andere meiden van trip afgesproken om de foto’s uit te wisselen.
Ondertussen liet ik mijn mooie stem bij verschillende liedjes aan de medemensen horen. Ik weet niet of ze er héél blij mee waren, maar ik vond het in ieder geval geweldig om te doen. Ik was gewoon in mijn element. Thuis moet ik toch nog maar een keer opzoek naar de Playstation en singstar.

Donderdag was mijn stem en mijn lichaam een beetje moe. Vandaar dat ik lekker thuis bleef in de avond. Ik heb een stapavond voorbij laten gaan, knap he!
Tijdens deze avond heb ik mijn mooie Vaderdag cadeau klaar gemaakt en verstuurd naar de liefste papa (gelukkig vond hij het heel erg leuk, want joh wat is het moeilijk. Iets uitzoeken via internet).
Daarna hebben we gekaart, heel burgerlijk maar erg leuk en mijn nagels in oranje gelakt. WANTTTTT

Jaaaa vrijdag was het zover! Het WK ging van start voor Nederland.
Maar eerst even bij het begin. We kregen het weekend een logé. Twee meiden van ons huis waren op trip en Michèlle kwam gezellig bij ons het weekend. Haar huisgenoten waren ook allemaal op trip.
We hebben ons klaar gemaakt voor het WK --> zie foto’s Facebook.
Allemaal gingen we erna toe met de instelling dat ons landje ging verliezen. Máár neeeee het was echt anders. Jullie weten zelf wel wat de uitslag was.
Na de heerlijke wedstrijd liepen we lichtelijk aangeschoten richting een restaurantje om iets te eten.
Jullie kunnen jullie wel indenken dat de weg erna toe en het eten heel erg gezellig was en ietsjes langer duurde dan normaal.
In de avond zijn we ons gaan klaar maken en hebben we de taxi richting het ’t vat gepakt.
Op vrijdag avond is daar altijd de plek om salsa te dansen. Ik vind de eerste stap richting dansvloer heel moeilijk, maar als ik eenmaal aan het dansen ben, gaat het los he!
Na een heerlijk dansavondje was het 02.00 uur en vertrokken we richting huis.

Dames en Heren nu komen twee dagen met twee hoogtepunten!
Nummer een was op zaterdag. Wij gingen met de bus naar de hermitage mall en bios.
Ja openbaar vervoer bus. En dat in Suriname.
OMG, de bus zat eigenlijk vol. Maar de klapstoeltjes in het gangpad nog niet. Ze werden naar beneden geklapt en we mochten daarop gaan zitten.
Gammel en apart, maar goed we hadden een plek.
De bus vertrok. De mensen stonden gewoon langs de weg te zwaaien om in te stappen. Bushalte? Nee, nooit van gehoord. Ze hebben ze wel maar staan nooit mensen. Die mensen staan langs de weg. Ik denk dat ze dat leuker vinden. Uitdaging ofzo? Ik weet het niet.
En als je wilt uitstappen moet je op het belletjes duwen of schreeuwen; “Cheff even hoor” en dan stap je uit. Bushalte? Nee, hoor gewoon waar jij wilt kun je uitstappen.
In de bus staat de muziek echt heel hard, maar het is wel gezellig!
Oke wij moesten eruit en ik ging betalen. Ik moest er eigenlijk wel om lachen want ik betaalde voor
20 Minuten busreis 1SRD 25 cent, omgerekend is dat 0,27 eurocent voor het busreisje.
Oke spotgoedkoop dus als je bedenkt dat het met de taxi 25 – 30 SRD is.
Na het winkelen en opnieuw bios hebben we thuis heerlijk gekookt. Ons eten kwam om 22.00 uur op tafel. Laat maar het was heerlijk. We besloten nog een spelletje te spelen met de kaarten. Michèlle had een nieuw spel voor ons. Het was gezellig en leuk met toastjes en wijntje. Mam ik heb eiersalade gemaakt met Anouk. En geloof het of niet het is gelukt en lekker dat hij was. Ik maak hem thuis wel een keer. Voor we het wisten was het 02.00 uur en de dag erna liep het wekkertje om 8.10 uur. Naaaar bed dus.

Zondag hoogtepunt 2.
Op tijd opgestaan voor ons uitgebreid ontbijtje. Even goed wakker worden na het lange avondje kaarten.
Hoogtepunt twee was naar de grootste houten kathedraal van de wereld om een dienst te volgen.
We kwamen binnen en kochten een kaarsje om deze aan te steken.
Ik heb een kaarsje aangestoken voor de oma van Anouk en voor alle mensen die ik lief heb en waarvan ik hoop dat ze nog lang bij mij zullen zijn!
Wat mij heel erg opviel toen we in de kerk zaten was dat er veel jongeren binnen kwamen. Dit had ik niet verwacht. Maar vond het een heel mooi gebaar. Zelfs mensen met kinderen en die kinderen hoorde je niet! Respect straalde dit uit. De dienst begon en dacht oke hier gaan we. In Nederland had ik allang alle muren gezien en de bank goed geïnspecteerd. Maar in deze kerk en dienst heb ik iedere minuut als bijzonder ervaren. Er werd gebeden en gezongen en zelfs de pastoor zong.
Midden in de dienst zei de pastoor geef Gods vrede. Ik keek om me heen en iedereen gaf de mensen in zijn buurt een hand en zei Gods vrede. Dit gebeurde dus ook bij ons. Ik stond beetje verbaast maar opnieuw kon ik dit heel erg respecteren.
Na de dienst liep de pastoor naar buiten en gaf iedere bezoeker persoonlijk een hand.
Wat een moment! Een moment waar ik over veel dingen heb nagedacht en ik nu al met veel liefde en plezier terug kijk op het avontuur.

Maar we zijn er nog niet. De zondag is nog niet voorbij.
Na de kerk zijn we onze groente gaan halen op de markt. Ik blijf dat heel erg grappig vinden. De mensen zijn erg lief en het is echt goedkoop.
Na de markt hebben we onze fiets gepakt en zijn we naar de waterkant gefietst.
Om verder te gaan met onze culturele dag zijn we daar gaan eten.
Dit is een plek waar voornamelijk alleen maar locals komen. Je zit dus echt tussen allemaal locals in. En de lunch bestaat hier niet uit een broodje, maar uit bami, nasi, bakka bana’s n cassave friet.
Jeej mijn buik zat echt belachelijk vol. En dat voor schrik niet van de prijs omgerekend 2 euro.
Heerlijk.
We zijn gaan uitbuiken in het zwembad en hebben in de avond ons heerlijke ovenschotel gemaakt.

Buiten mijn tripjes was dit een weekend waar ik veel to do’s heb kunnen afstrepen en erg gezellig
Waar ik opnieuw veel over mezelf leer en ik weet waar ik heen wil in de toekomst.
Dat je iedere dag opnieuw er een mooie dag van moet maken.
& Dat ik dingen mag en moet loslaten.

Hiervoor wil ik mijn lieve huisgenootjes van dit weekend erg bedanken (Anne-Sophie, Anouk en Michèlle). Dikke knuffel voor jullie!

Lieve mensen uit Nederland het zijn nog maar 3,5 weken.
Ik geniet, maar de tijd vliegt.

Dikke Kus Robin.