first week @ stage

Helloo Nederland.

Het is zover, mijn luxe leventje in Suriname is iets minder luxe geworden.
Ik ben begonnen met stage, 4 dagen in de week van 8.00 uur tot 13.00 uur.
Maandag werden we in alle klassen voorgesteld en hebben we een gesprek van vijf minuten met onze schoolopleidster gehad.
Daarna werden we vrij gelaten door haar. We liepen samen een beetje als een kip zonder kop door het schoolgebouw.
We zijn met zijn tweeën op eigen initiatief in de groepen gaan kijken en het was shocking.
Alleen maar schreeuwen tegen de kinderen, terwijl ze tegen ons héél aardig waren.
(ze lieten zich gewoon van hun goede kant zien, zodat we hun klas zouden kiezen en zij zelf verlof konden pakken of ja gewoon niet komen opdagen).
Maandag had ik afgesproken om de dinsdag in groep 2 mee te lopen.
En jaaa hoor dinsdag kwam ik in de klas en waar was de juffrouw?
Juist, nergens te bekennen. Ik heb ze achter de andere groep aan laten lopen naar buiten voor het moment dat de vlag werd gehesen en een couplet van het volkslied werd gezongen. Dit was voor mij wel een heel mooi moment. Alle kinderen waren stil en deden precies wat er gevraagd werd. Bijzonder dat zoveel kinderen en juffrouwen hun vertrouwen in het geloof tonen en met veel plezier.
Máár ik kwam met de kindertjes terug in de klas en de juffrouw was er nog steeds niet.
HELPPPP.. ik heb nu een groep 2 zonder juffrouw in een vreemd land. Drie keer goed inademen heeft ervoor gezorgd dat ik helder kon nadenken en ben met ze aan de slag met de dagen van de week.
Nee, dit was niet zo oke hoor.
De juffrouw kwam binnen lopen en ik kreeg het Moederdag versje in mijn handen geduwd. Dit moest ik ze aanleren.
Oké, nummer 2 wat ik moest overtreffen; een te moeilijk versje voor de kinderen, mijn accent waar de kinderen geen raad mee wisten en 2 slapende kinderen.
Het is me wel mooi gelukt. De kinderen werden wakker en het versje is aangeleerd op een speelse manier.
Máár hier wordt echt alleen maar geschreeuwd naar de kinderen. De kinderen krijgen geen complimenten of beloningen.
Dit was echt een shock voor me.
Op woensdag liep ik in groep 3 mee om te kijken hoe het hier was.
Een hele leuke vrouw als ze met mij praatte, maar tegen de kinderen was ze heel streng en gebiedenderwijs les aan het geven. Beetje jammer dat.
Een kind had nog niets anders de hele dag gedaan dan de datum boven zijn werk te zetten. Bij het tekenwerk ging hij wel ijverig aan het werk en ook taakgericht, maar mijn mentor zat achter haar bureau en zag de helft van zijn werk.
Nou ik kan jullie vertellen; ze werd me toch boos op die jongen en echt tot ik er van schrok. Het kind heeft niets meer getekend erna. Ik vond dit heel erg om te zien.
Maar zo gaat het hier heel de dag.
Zullen nog veel schrikmomenten worden voor me.
Donderdag heb ik ook de eerste klap zien voorbij komen. Een juffrouw sloeg het jongetje omdat hij niet mee deed. Ook hier schrok ik van.

Donderdagavond hadden we onze tweede salsa les met partner. Heel erg leuk maar hier kwam ik ook de jongen tegen waar ik mijn allereerste stap avond voor weg ben gerend omdat hij me ten dans vroeg en ik nog NIETS van salsa kon uitvoeren.
Jaaaa hij hield me stevig vast mama en papa zodat ik nu niet kon wegrennen. Dezelfde avond zijn we ook naar Havana gegaan waar we konden salsa dansen en waar het erna door gaat in discotheek. Dit keer heb ik wel de dans van de jongen aangenomen en stond ik midden op de dansvloer salsa en andere dansen uit te voeren.
Ik was trots op me zelf.

Daarnaast heb ik drie dagen lekker aan het zwembad gelegen en ben ik vrijdagavond zumba gaan volgen met Anne-Sophie.
Shaken met die billen van ons was het en flink zweten. Het was echt super warm en druk, maar echt heel erg leuk!
Waarschijnlijk wordt het maandag salsa, donderdag salsa en vrijdag zumba. Maybe nog een keer zumba erbij maar dat weten we nog niet.

Ik heb het echt naar me zin hier.
Maandag beginnen we weer met stage, maar voor nu weekend!!

Dikke kus mensjes in Nederland!